Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Nazwa metody „Ruch Rozwijający” wyraża główną ideę metody tj. posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi tj. z tzw. baraszkowania.
Podstawowe założenia metod to rozwijanie ruchem trzech aspektów:
- Świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego.
- Świadomości przestrzeni i działania w niej.
- Dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Wykorzystanie metody w pracy z dziećmi
Metodę stosuje się w Polsce w pracy z następującymi dziećmi:
- upośledzonymi umysłowo,
- autystycznymi,
- z mózgowym porażeniem dziecięcym,
- z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania,
- z niekorzystnych środowisk wychowawczych, np. domów dziecka, rodzin dysfunkcyjnych
- głuchymi i niewidomymi.
Metoda ta bywa wykorzystywana jako wstępny etap do innych zajęć terapeutycznych. np. dla dzieci mających trudności w czytaniu i pisaniu lub jako część programu terapii psychologiczno – logopedycznej dzieci jąkających się lub psychoterapii dzieci nerwicowych.