Laseroterapia

Laser to nic innego jak światło, ale takie, które jest wzmocnione przez wymuszoną emisję promieniowania. Światło laserowe ma szereg cech, których nie posiada „zwykłe” światło: jest spójne (momenty wychyleń fali są zgodne), monochromatyczne (fale mają tę samą długość), równoległe (promień charakterysuje się minimalnym kątem rozbieżności) i intensywne (powstaje wiązka o dużej gęstości energii).
Do celów terapeutycznych stosuje się dwa rodzaje lasera:
• emitujący światło czerwone – R (długość fali ok. 650 nm), działające na tkanki powierzchowne
• emitujący światło podczerwone – IR (długość fali w granicach 1400-15000 nm) penetrujące tkanki położone głęboko.

Głębokość wnikania światła laserowego w tkanki ciała wynosi od kilku do kilkudziesięciu milimetrów. Ponieważ nie ma tu efektu cieplnego, zastosowanie terapeutyczne lasera jest bardzo szerokie.
Poprzez m. in. przyspieszenie krążenia krwi i limfy, wzrost aktywności enzymów i zmianę potencjału błony komórkowej, laseroterapia ma działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Ma pozytywny wpływ na przyspieszenie regeneracji tkankowej, resorpcję płynów wysiękowych i krwiaków.
Jako jeden z niewielu zabiegów fizykoterapeutycznych może być stosowana w stanie ostrym (stany zapalne, świeże złamania, stłuczenia, zwichnięcia, zespoły przeciążeniowe mięśni). Oczywiście, znajduje także zastosowania przy leczeniu problemów przewlekłych: ortopedycznych, reumatologicznych (zmiany zwyrodnieniowe, RZS, ZZSK), neurologicznych (nerwobóle, zespoły bólowe), w dermatologii (terapia wspomagająca w leczeniu ran, odleżyn, łuszczycy czy trądziku).