Rehabilitacja dziecka może być konieczna przy wadach wrodzonych, po wypadkach, ale i w sytuacji zauważenia niepokojących objawów u dziecka. Sygnały świadczące o pojawieniu się pewnych nieprawidłowości rozwojowych dziecka to między innymi:
- Problemy z zasypianiem dziecka
- Ograniczona ilość snu dziecka
- Trudności w czasie karmienia
- Częste ulewania pokarmu
- Brak zainteresowania dziecka osobą rodzica
- Brak wodzenia wzrokiem za przedmiotem pod koniec 2 miesiąca życia dziecka
- Nadmierny spokój dziecka
- Częsty krzyk dziecka
- Uporczywy płacz dziecka bez wyraźnego powodu
- Lęk przed zmianą pozycji
- Niechęć dziecka do kąpieli, codziennej toalety,
- Strach w czasie przebierania dziecka
- Prężenia nóg dziecka
- Zaciskanie dłoni w pięści ze schowanymi kciukami
- Drżenie kończyn dziecka
- Drżenie brody dziecka
- Drgawki dziecka
- Bezdech u dziecka
- Asymetryczne układanie się dziecka
- Prężenia ciała
- Odginanie głowy do tyłu przez dziecko
- Nadmierna wiotkość mięśni dziecka
- Nadmierny opór mięśni dziecka
- Trudności w zachowaniu równowagi w czasie leżenia na brzuchu po 3 miesiącu życia
- Niechęć do leżenia na brzuchu
- Cofanie łokci, obracanie się tylko na jeden bok.
Opóźnienie się w osiąganiu konkretnych celów rozwojowych, czyli tak zwane dysfunkcje integracji sensorycznej, w pierwszych miesiącach życia dziecka powinno być sygnałem, którego nie można lekceważyć. To czas, kiedy co tydzień dokonuje się zauważalna zmiana w poziomie umiejętności dziecka. Rozwój fizyczny i rozwój psychiczny w pierwszym roku życia dziecka jest podstawą nabywania kolejnych umiejętności w dalszych latach życia. Nieprawidłowa, zaburzona integracja sensoryczna w tym okresie może znacząco utrudniać późniejszy rozwój. Dostrzeganych nieprawidłowości nie wolno lekceważyć, a wszelkie wątpliwości warto skonsultować z wykwalifikowanym fizjoterapeutą.
Jego opinia może umożliwić odpowiednio szybkie rozpoczęcie fizjoterapii niemowlęcia. Dzięki temu możliwe jest ograniczenie negatywnych skutków pewnych zaburzeń, a często całkowite ich wyeliminowanie w pierwszym roku życia dziecka. Ogranicza to konieczność podejmowania ewentualnej rehabilitacji długoterminowej w wieku kilku lat. Wczesna rehabilitacja może ustrzec przed trwałym uszkodzeniem struktur bodźcoprzewodzących, które będą wymagały podejmowania do końca życia. Stąd troska o dziecko w pierwszych miesiącach życia może być kluczem do jego przyszłego, w pełni normalnego i naturalnego rozwoju.